καλοπαθώ

καλοπαθῶ (Μ)

1. ενεργ. αναπαύομαι, ξεκουράζομαι («νὰ ἀπέρχονται εἰς τὰ ὀσπίτια τους, διὰ νὰ καλοπαθήσουν», Χρον. Moρ.)

2. μέσ. καλοπερνώ, περνώ με άνεση («προφούρνια νὰ χόρταινα καὶ νὰ καλοπαθούμην», Προδρ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < καλ(ο)-* (< επίρρ. καλά) + -παθῶ (< -παθής < θ. παθ-, πρβλ. ἔ-παθ-ον τού πάσχω), πιθ. αναλογικά προς το κακο-παθώ].